Gehavende gevel Old Ship Inn, Cawsand (Cornwall). Foto: auteur, 2019.
Hoewel ze wel wat anders aan hun hoofd hebben, besteden de Britten veel geld en tijd aan de instandhouding van hun ‘natte erfgoed’, bestaande uit alehouses, pubs en inns. In het oog springen de herbouw van twee jammerlijk afgebrande drankhuizen: het eerste Engelse hotel in Exeter (Devon) en de Old Ship-herberg te Cawsand, een kustplaatsje in Cornwall.
Rokende puinhoop
In de vroege ochtend van 28 oktober 2016 viel het Royal Clarence Hotel, tegenover de kathedraal van Exeter, ten prooi aan de vlammen. Gasten konden gelukkig tijdig vluchten en naastgelegen percelen bleven bespaard dankzij kundig bluswerk van de spuitgasten, maar van het historische horecagebouw was weinig meer over dan een rokende puinhoop. Na de sloop van de resten wisten archeologen nog een middeleeuwse muurschildering van een pauw op te graven, die tot die tijd verborgen was geweest achter de hotelmuren.
Bluswerkzaamheden Royal Clarence Hotel, Exeter. 2016
Met de fatale brand van 2016 verloor Engeland zijn eerste officiële hotel. Voordien bestonden er herbergen (inns) die logies aanboden, maar in 1770 adverteerde de voormalige Franse schoolmeester Peter Berlon specifiek voor een ‘Hotel’. Het was de eerste keer dat deze benaming in England werd gebruikt, naar voorbeeld van de modieuze Parijse logementen. Naast luxe logeerkamers met een aardig uitzicht op de kathedraal had Berlon een koffieruimte, taveerne, eetzaal en vergaderruimte in de aanbieding. De opeenvolgende hoteliers organiseerden ook bals en muziekconcerten, zoals van Franz Liszt. De naam Royal Clarence Hotel was te danken aan een bezoekje van de hertogin van Clarence. Tot de overige bekende gasten behoorden Lord Nelson, Beatrix Potter en Clark Gable, bien étonnés de se trouver ensemble.
Het Royal Clarence Hotel te Exeter voor de brand.
Herbouw Royal Clarence Hotel, juli 2019.
Na de brand ging de huidige eigenaar (Andrew Brownsword Hotels) onmiddellijk aan de slag om het hotel in volle glorie te herstellen. Daarbij werkten zij samen met Historic England – een erfgoedinstelling van de Britse overheid – en het lokale gemeentebestuur. Volgens optimistische voorspellingen zou het herbouwde hotel in 2019 de deuren moeten openen, maar een recent bezoek aan de bouwplaats leert dat alles nog wel even kan duren.
Old Ship Inn na de brand van 2013.
Smokkelaarsherberg
Ook in het Zuid-Engelse badplaatsje Cawsand (Cornwall) ging in 2013 reeds een ander legendarisch horecapand verloren, de Old Ship Inn. Deze eeuwenoude herberg was bijzonder geliefd bij smokkelaars, vissers, passanten en buurtbewoners. Ook hier zou admiraal Nelson aan de toog hebben gestaan, al begin ik steeds ernstiger te twijfelen aan dergelijke beweringen. Pogingen om de Old Ship Inn te herbouwen strandden op onwil en geldgebrek. Totdat de lokale gemeenschap het heft in handen nam, samen met de vrijwilligers van het particuliere Peninsula Trust. Met een inzamelingsactie en een ruimhartige bijdrage van de Britse overheid wisten zij voldoende geld bijeen te brengen voor de aankoop en herbouw van de herberg. Boven het publieke gedeelte en een erfgoedcentrum op de begane grond komt er ruimte voor kinderen en op de bovenverdiepingen komt sociale woningbouw. Geen luxewoningen, maar betaalbare huizen in het verder peperdure dorp.
Een blik op het interieur van de Old Ship Inn, inclusief haardstede. Foto: auteur, juli 2019.
Sloopgrage eigenaren
Beide Britse voorbeelden tonen aan dat we in Nederland nog een lange weg te gaan hebben. Door een gebrek aan historisch besef heeft de overheid geen oog voor de monumentale waarde van het horeca-erfgoed. Commerciële belangen en sloopgrage eigenaren krijgen de vrije hand en buurtbewoners zien hun geliefde kroegjes verdwijnen als sneeuw voor de zon. Initiatieven, zoals de gezamenlijke aankoop van het Sluisje op de dijk te Nieuwendam, zijn schaars en komen uitsluitend van onderaf. Het is te hopen dat de overheid ook hier eindelijk eens in actie komt tegen de voortgaande vernieling van het natte verleden.
Maarten Hell 